Voorbereidingen vakantie Zuid-Afrika

Nog een paar weken en dan vertrekken we met z’n vieren naar Zuid-Afrika voor een vakantie van 2 weken. We vliegen op Johannesburg en vanaf daar is het nog een paar uur rijden naar Hoedspruit waar we een huis hebben gehuurd in het wildreservaat Zandspruit Bush & Aero Estate. Op Zandspruit Estate lopen ongevaarlijke wilde dieren, waardoor het kan voorkomen dat je tijdens een wandeling plotseling oog in oog staat met een zebra, giraffe, gnoe, koedoe, nyala, of impala. Best spannend dus, want het komt voor dat de dieren een kijkje komen nemen bij de huizen of zelfs een slokje uit het zwembad nemen. We hebben er ongelooflijk veel zin in en zijn al druk bezig met de voorbereidingen. De paspoorten zijn in orde, de huurauto is geregeld en we hebben al een aantal activiteiten voor tijdens de vakantie geboekt om zeker te zijn dat er plek is. Nu nog de laatste loodjes op het werk, thuis en met de studies, dan de koffers pakken en richting Schiphol voor een hopelijk onvergetelijke vakantie!

Dag 1 De dag van vertrek (21 december)

Vandaag is het dan eindelijk zo ver, we vertrekken voor 2 weken naar Zuid-Afrika. We zijn goed voorbereid, de koffers staan ingepakt klaar, het huis is aan kant, een aantal dagjes uit is al gepland vanwege het hoogseizoen, de route van het vliegveld naar het huisje staat in de TomTom, maar het allerbelangrijkste: we hebben er zoveel zin in!!! De mannen zijn nu nog even naar de nieuwste Star Wars film, want dat is traditie dat ze die met z’n drieën zien. En vanmorgen om 9 uur was de enige mogelijkheid dat dat kon. Eigenlijk kwam mij dat ook wel prima uit, want toen zij weg waren kon ik nog even door het huis heen om de laatste dingen op te ruimen, de was te doen etc. Onze vlucht vertrekt om 17.25 vanaf Schiphol. We hebben dan een overstap in Rome van anderhalf uur voordat we doorvliegen naar Johannesburg. Daar hopen we zondagmorgen rond 9.30 uur te landen. Vanaf daar is het nog 5 uur rijden naar Hoedspruit, dus we hebben een lange reis voor de boeg. We hopen dat jullie het leuk vinden om mee te lezen!

Dag 2 We zijn er!!! (22 december)

Vanmiddag om half 4 zijn we aangekomen op ons vakantieadres. Het was een lange reis van 26 uur maar alles verliep prima. Vanaf het vliegveld zijn we via de Panoramaroute naar Hoedspruit gereden. Halverwege hebben we geluncht bij Harry’s Pancakes en dat smaakte heerlijk. Vooral na dat vliegtuig eten want jakkes getverderrie bah wat is dat toch niet lekker. Bij aankomst kregen we het één en ander aan uitleg over het huis en daarna was het snel omkleden om een duik in het zwembad te nemen. Het is hier qua weer precies het tegenovergestelde van Nederland, de zomer is hier vandaag officieel begonnen en de temperatuur overdag zo’n 30 graden. Het huis is werkelijk in 1 woord prachtig met alles erop en eraan!! Het ligt middenin de natuur en is door het groen volledig afgeschermd van de buren die verderop wonen. We gaan ons zeker vermaken hier de komende 2 weken. Zometeen gaan we op tijd slapen (het is hier 1 uur later dan in Nederland) want we beginnen een beetje in te kakken. Slapen in het vliegtuig is ook niet alles…

Dag 3: Zwembad en bijkomen (23 december)

Lekker relaxen bij het zwembad en bijkomen van de reis.

Dag 4: Heel veel olifanten en een luipaard (24 december)

Gisteravond zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan, want voor vandaag stond er een safari op het programma. En omdat je nu eenmaal de meeste kans hebt om dieren te spotten in de vroege ochtend moesten we om half 5 klaar staan bij de Gate van ons eigen park want daar werden we opgehaald door Josh, onze gids van vandaag. Dat betekende dus de wekker om kwart voor 4 en dat is best heel vroeg in de vakantie. Op de heenweg in ons “eigen” park kwamen we nog 2 hyena’s tegen, vonden we al heel bijzonder. Het was een uur rijden naar het Krugerpark. We kregen dekentjes voor de kou en die waren heel welkom want 85 km per uur in een safaritruck is best fris. Toen we rond 6 uur het park in reden was de temperatuur al heel aangenaam. Josh waarschuwde ons wel dat we niet al te hoge verwachtingen moesten hebben voor het aantal dieren dat we zouden gaan zien, aangezien het vandaag erg heet zou worden. Bovendien heeft het 2 weken geleden behoorlijk geregend, wat heel goed voor de natuur is, maar daardoor staat het gras hoog en zijn er veel meer plekken waar er water is voor de dieren. Daardoor zijn ze veel meer verspreid. Het Krugerpark is in oppervlakte de helft van Nederland dus best heel erg groot! Maar bij aankomst in het park kwamen we binnen 2 minuten de eerste olifant tegen. En even later volgde er een hele kudde. Volgens de gids waren er dagen dat er geen olifanten zichtbaar waren, dus dit was al een hele goede start. Maar bovenaan ons lijstje stond toch echt het spotten van een luipaard. Een paar jaar geleden zijnwe in Kenia op safari geweest en daar hadden we van de “big Five” (neushoorn, olifant, leeuw, buffel en luipaard) alleen het luipaard niet gezien. Dit was dus zoeken naar de beroemde speld in de hooiberg. We zijn van alles tegen gekomen in de eerste paar uur: verschillende soorten antilopen zoals impala’s, koedoes, steenbokken, waterbokken en dijkers. Daarnaast ook nog gnoes, bavianen, een krokodil, buffels, struisvogels, wrattenzwijnen en giraffen. Na het ontbijt om 9 uur zijn we weer verder gaan rijden. Het voordeel van rijden met een gids is dat ze met elkaar in contact staan over wie welke dieren waar gezien heeft, maar al snel bleek dat ze allemaal ernstig op zoek waren naar dieren. Er waren er gewoon heel weinig zichtbaar. Wat wel heel bijzonder was, was de enorme hoeveelheid olifanten! We zaten op een gegeven moment in een hele verzameling kuddes van meer dan 200 daarvan. En zo leuk omdat er ook heel veel baby olifantjes tussen liepen. De regel is dat als een kalfje nog onder de moeder past het niet ouder is dan 1 maand. En daar zagen we er verschillende van. Onze gids was ook helemaal verbaasd, hij had zelf nog nooit zoveel olifanten bij elkaar gezien, dus dit was heel bijzonder. Maar hij wilde ons nog meer dieren laten zien, dus we zijn verder blijven rijden en zoeken. Waar anderen omkeerden en het wel genoeg vonden, reed hij door en dat was niet voor niets: we hebben een luipaard gezien!

Echt zo bijzonder was dat. Deze lag heerlijk tevreden onder de boom, waarschijnlijk helemaal volgevreten van zijn maaltje na te genieten. We hebben hem lang kunnen bekijken en veel kunnen fotograferen voordathij het welletjes vond en zich verstopte. Voor ons kon de dag toen al niet meer stuk. Na de lunch zijn we nog verder gaan rijden door het park. We hebben nog heel veel van dezelfde soorten dieren gezien, maar je kon goed merken dat de dieren zich gedeisd hielden.

Ook zoveel mooie en bijzondere vogels gezien, dus al met al was het een lange maar welbestede dag. Toen we weer thuis waren hebben we gezwommen en gedoucht en toen konden we alweer door naar het avondeten. Dit keer bij de “Thirsty Giraffe” en ook daar was het heerlijk. Morgen is het kerst. Het is wel een vreemd idee om dit te vieren zonder onze familie en met deze temperatuur. We wensen jullie in ieder geval allemaal fijne kerstdagen toe!

Dag 5: Kerst en 38 graden… (25 december)

Vandaag is het kerst. Voor het eerst vieren we dit als gezin niet in Nederland wat wel vreemd aanvoelt. Omdat we toch iets van de kerstgedachte mee willen krijgen zijn we vanmorgen naar een Engelse kerkdienst geweest in Hoedspruit. Het was wel erg vroeg, de dienst begon om 8 uur en dat was om de mensen de gelegenheid te geven om op tijd af te reizen naar hun familie. Het was bijzonder om mee te maken, heel anders dan in Nederland. Het was allemaal wat losser, rommeliger, de voorganger liep op z’n slippertjes en iedereen was luchtig gekleed. Maar de boodschap was er natuurlijk niet minder om. Na de dienst werden we gelijk aangesproken en het bleken de eigenaars te zijn van ons vakantiehuis. Wat een toeval. Zij verblijven ook hier op het park met hun familie, toevallig in hetzelfde huis waar mijn collega Remon een paar jaar geleden verbleef.

De rest van de dag de dag verliep verder niet kerstig. Thuisgekomen zijn we gelijk het zwembad in gedoken en we hebben heerlijk geluierd. Het was even wennen om kerst te vieren met een temperatuur van 39 graden. Als vanzelf houd je ‘s middags een siësta wat natuurlijk heerlijk is tijdens de vakantie. Ons kerstdiner was typisch Zuid-Afrikaans. Omdat alle restaurants hier gewoon dicht zijn met kerst hebben we net als de meesten hier gebraaid. Lekker relaxed dus, beetje groenten erbij, patatjes gemaakt en als toetje marshmallows aan het spit. Nog wel even gefacetimed en gebeld met de families in Nederland die met elkaar kerst vieren.
Nu zitten we lekker buiten met de kaarsjes aan onder een prachtige sterrenhemel. Het is hier ook echt donker, iets wat we in Nederland bijna niet meer hebben. Om ons heen horen we veel geritsel, het wemelt van de krekels en andere beestjes dus we zitten echt middenin het natuurgeweld, heel rustgevend.

Dag 6: Geen verhaal (26 december)

Dag 7: Een drukke dag vandaag! (27 december)

Vanmorgen ging de wekker al heel vroeg: om 3 uur! Niet normaal voor in de vakantie natuurlijk, maar we gingen iets bijzonders doen, namelijk een ballonvaart. Het was de bedoeling dat we de zonsopkomst zouden zien vanuit de ballon en aangezien de zon rond 5 uur opkomt, betekent dit dus vroeg weg. We werden om half 5 opgehaald vanaf een makkelijk te vinden verzamelpunt, waarna alle auto’s moesten volgen naar de plek vanaf waar we gingen beginnen. Aangekomen daar kregen we eerst koffie of thee terwijl er 3 heteluchtballonnen werden klaargemaakt. Dat was al spectaculair om te zien. Er was van tevoren al een indeling gemaakt op aantal en gewicht.

Wij gingen in de grootste ballon, samen met nog 8 anderen. Voordat we opstegen kregen we instructies hoe we moesten landen en vooral de mededeling dat we na de landing niet meteen uit het mandje mochten springen, anders stijgt dat apparaat weer op door een tekort aan gewicht. Ik had het gevoel dat we in een grote picknickmand zaten die verdeeld was in 5 vakken. In het midden de piloot met de gasflessen en daaromheen de passagiers. We hadden overigens heel veel geluk met het weer: ontzettend helder weer en weinig wind wat helemaal niet erg is ook al ben je daarvan afhankelijk. De tocht was prachtig en duurde ongeveer anderhalf uur.

De zonsopkomst was prachtig, we vlogen over een natuurreservaat waar we een paar giraffen en zebra’s hebben gespot en de landing kon niet beter, keurig met 1 hupje stonden we rechtop in een grasveld. Onze piloot was gezellig en had leuke verhalen te vertellen. Niels mocht aan het eind helpen met bedienen door de ballon weer omhoog te laten komen zodat ie op de aanhanger gezet kon worden, en uiteindelijk mocht hij hem ook leeg laten lopen. Ongelooflijk dat dat ding een uur nodig heeft om vol te laten lopen met lucht, maar binnen 10 minuten ligt ie weer plat in het gras… Terwijl de mannen van het bedrijf aan het opruimen waren werden wij getrakteerd op een glas champagne om onze luchtdoop te vieren. Die kwam best hard aan om kwart over 6 in de morgen, maar gelukkig gingen we daarna nog ergens uitgebreid ontbijten. Dit was op een prachtige locatie met uitzicht over de kleine Drakensbergen met een mooie tuin erbij. Om half 9 waren we weer thuis en hadden we er voor ons gevoel al een halve dag op zitten. We hebben toen even gezwommen want man man man wat is het vandaag weer warm, 33 graden en de dag moet nog zo’n beetje beginnen. Om 10 uur zijn we weer in de auto gestapt, want we wilden vandaag een bezoekje brengen aan Jessica the hippo.

Dit Nijlpaard is 19 jaar geleden aangespoeld tijdens een storm en woog 16 kg. Zonder ouders, dus de ranger die haar vond heeft haar in huis genomen omdat ze in het wild niet zou overleven. Ze is dus bij mensen grootgebracht, kreeg dagelijks flessen rooibosthee en te eten, sliep daar in huis en werd behandeld als hun eigen kind. Toen Jessica groot genoeg was, werd ze uitgezet in het wild zodat ze op eigen benen kon staan, maar ze bleef onderdeel van de familie en ging gewoon niet weg. Ze kan dus gewoon haar eigen gang gaan maar ze blijft bij deze mensen wonen. In huis slapen past inmiddels niet meer, maar ze slaapt nog iedere nacht op de veranda. Overdag kan je haar bezoeken en mag je haar zelfs voeren en de fles geven, wat wij uiteraard hebben gedaan. Zo bijzonder! Op de terugweg kwamen we langs een restaurantje vlakbij een enorme baobab boom. Hier zijn we gestopt om pannenkoeken te eten. Uit eten gaan is hier een stuk goedkoper dan in Nederland, voor 25 euro waren we klaar, inclusief drinken.

Eenmaal thuis zijn we met veel enthousiasme het zwembad ingedoken, het was inmiddels 39 graden geworden. Echt afkoelen doen we niet in het water, dat is inmiddels net zo warm als wijzelf. Het was ook maar van korte duur, want onverwacht was er plek om op bezoek te gaan bij een reservaat waar ze bedreigde en gewonde dieren opvangen, het “Hoedspruit Endangered Species Centre“. Hier kregen we een korte video te zien met wat de doelstelling van het park is en daarna kregen we een safari van ongeveer 2 uur door het park. In dit park leven dus dieren die gewond zijn geraakt, vergiftigd of op een andere manier hulp nodig hadden om te overleven. Er wordt geprobeerd om deze beesten weer uit te zetten in het wild, maar helaas lukt dat niet altijd door allerlei uiteenlopende redenen. Het park voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van deze dieren en zal daarom altijd voor deze dieren blijven zorgen, ook als ze niet teruggeplaatst kunnen worden. Onze gids was een jonge vrouw die heel enthousiast was en alle tijd nam om van alles te vertellen en al onze vragen te beantwoorden. Ze deed het echt zo leuk en we waren allemaal heel enthousiast na afloop zodat we voldaan weer naar huis reden. Daar hebben we gegeten en verder lekker een beetje bijgekomen. Het was vanmiddag flink gaan waaien en in de verte kon je zien dat het slecht weer was. Daarom was het inmiddels flink afgekoeld naar 29 graden! Joepie wat heerlijk. Helaas is door het slechte weer inmiddels wel de stroom uitgevallen, dus we zitten nu gezellig met de kaarsen aan en gaan maar naar bed. Het is pas half 10 maar doordat we vanmorgen zo vroeg op moesten zijn we eigenlijk best moe. Buiten stormt het nog steeds, Afrikaanse huizen zijn niet zo winddicht als Nederlandse.

Dag 8: De Panoramaroute (28 december)

Omdat m’n moeder vandaag staat te strijken met 25 graden, schrijf ik (Mark) vandaag de (bijna) dagelijkse editie. We beginnen met gisteravond, toen het ineens donker werd. Vanwege de storm was er blijkbaar een boom op een elektriciteitskabel gevallen, en die staan in Zuid-Afrika niet zo stevig als in Nederland. Geen airco, geen stroom voor de telefoons, en misschien nog wel het ergste, geen wifi. Maar goed, gezellig de kaarsjes aan, douchen met een zaklamp, powerbanks gebruiken om de telefoons op te laden, het leek heel even op kamperen. Gelukkig hadden we ’s ochtends weer stroom, dus was alles weer zoals we tegenwoordig gewend zijn.

Gelukkig ging de wekker vanmorgen niet al te vroeg, we mochten “uitslapen” tot ongeveer 8:00. We zouden namelijk om 9:00 in de auto zitten na moeizaam onderhandelen met papa. Uiteindelijk hebben we dat kunnen rekken en is het 9:30 geworden, dat was eigenlijk best prima. Vandaag stond de panoramaroute op het programma. Veel rijden, mooie uitzichten, en gelukkig geen 40 graden zoals de afgelopen dagen maar een “koele” 25 graden. Pa had de navigatie al gepland en alle locaties toegevoegd. Rijdend zou het ongeveer 2 uur duren, maar het was uiteraard de bedoeling om her en der te lopen. Het was dus goed te doen buiten, wat echt fijn was aangezien we bij elk uitzichtpunt wel even de benen moesten strekken om op het mooiste puntje te komen. Stukjes wandelen, zo nu en dan wat klim en klauterwerk, maar zeker de moeite waard.

De uitzichten en soms bezienswaardigheden waren supertof. 3 watervallen, potholes (soort van watervallen), 4 uitzichtpunten en een lunchstop. Nou was die lunch eigenlijk niet noemenswaardig. Aardig lang wachten op kleffe patat en een vette lap kaas op de tosti. Ach ja, het vulde…

Zelf vond ik het God’s Window het leukste. Niet zozeer om het uitzicht, maar om de route omhoog na God’s Window. We gingen echt een soort regenwoud in en je voelde de temperatuur dalen. Best aangenaam, maar ik was toch wel blij dat ik een dunne trui had aangetrokken. Uiteraard was het de klim waard, alhoewel we onderweg toch aardig vertraagd werden door mensen die, laten we zo zeggen, conditioneel niet helemaal in orde waren.

De potholes waren ook bijzonder. Eigenlijk een serie kleine watervallen die in de loop der tijd aardig wat s

teen hebben uitgeslepen. Hierdoor waren er plasjes die nauwelijks door stroomden, maar ook plassen waar je liever niet in zou belanden. We waren ook redelijk vrij om te gaan en staan waar we wilden, in de plassen, lopen over de natuurlijke bruggetjes tussen de watervallen in, ik denk zelfs dat als je een verkoelende duik nam, niemand je tegen zou hebben gehouden.

Op de terugweg, het was inmiddels rond 18:00, gingen we nog op een kleine game drive door ons eigen safaripark. Nog steeds was het doel giraffen spotten. Helaas helaas, weer niet gelukt. Je zou denken, grote dieren, maar het blijkt lastiger dan gedacht. Wel hier en daar een nyala, een antilope, en een wrattenzwijn, maar geen giraffes. Volgende keer beter… Wel horen we elke avond hyena’s, gisteravond zelfs dichtbij het huis. We hebben ze al gezien vanuit de auto, nu nog vanuit de woonkamer of slaapkamer. Zou wel tof zijn.

Inmiddels is mama klaar met strijken, ze is wel erg lief voor ons. Zelfs op vakantie zorgt ze voor het hele gezin.

Morgen? Morgen gaan we op boot tocht op de Blyde River. Zin in, dat zeker.

Dag 9: Lazy Sunday (29 december)

Vandaag zijn we op ons gemak opgestaan. Lekker uitgeslapen, rustig ontbeten, genoten van het weer en ieder z’n ding gedaan. Na de lunch zijn we vertrokken richting de “Blyde River Dam” want er stond een boottocht op het programma over de rivier. Het was de bedoeling dat we ervoor of erna nog bij de dam zouden kijken en een wandeling naar een waterval zouden maken, maar vanwege filmopnamen van een Australische productie is dat verboden terrein. Jammer voor ons, maar dat konden we dus niet doen. De boottocht duurde zo’n anderhalf uur en ging door de kloof heen. Dit is de 3e grootste kloof ter wereld, hij komt na de Grand Canyon en de Fish River Canyon (Nigeria) maar is wel de grootste groene canyon. Qua uitzicht was hij zeker prachtig, het water stond heel erg laag en waar je ook keek, het was ook overal groen. We hebben Nijlpaarden gespot en ook nog een eenzame krokodil. Onze gids was heel enthousiast, vertelde veel en testte onze kennis over Zuid-Afrika. Laat ik het zo zeggen: we hebben nog veel te leren!

De temperatuur vandaag was prima te doen, zo’n 33 graden. Blijft warm natuurlijk maar beter dan de 40 van hiervoor. Eenmaal terug op ons “eigen” park hebben we nog een safaritochtje gehouden in de hoop een giraffe te zien. Nou, we hebben van alles voorbij zien komen: impala’s, nyala’s, zebra’s, een wrattenzwijn op de oprit, maar helaas geen giraffen. Toen maar weer terug naar ons huisje waar we ons een beetje hebben opgefrist voordat we een hapje zijn wezen eten. Op zondagavond gaat het meeste hier vroeg dicht, dus kozen we voor Sleepers. Daar hadden we van de week prima gegeten. Het was vanavond ook weer heerlijk al moesten we wel een uur op ons eten wachten en als je trekt hebt is dat best lang…

Eenmaal thuis hebben we eindelijk ons huisdier ontmoet. Bij aankomst werd ons verteld dat er een beestje ergens boven in de nok van het dak woonde die ze niet naar buiten kregen. Totaal ongevaarlijk, of we dat erg vervelend vonden. Nou zo lang die niet ’s nachts aan m’n grote teen gaat knabbelen vond ik het prima. Maar vanavond zag ik hem voor het eerst op de muur lopen, het is een gekko! Best wel groot nog, ongeveer 20 cm. We konden er nog net een foto van maken voordat ie zich weer verstopte. Er is hier op het estate trouwens ook een klein vliegveldje. Toen we daar vanavond langs reden hebben we de auto er met de koplampen op laten schijnen en zagen daar toen wel 30 impala’s of nyala’s lopen. Zoveel hadden we er hier nog niet bij elkaar gezien. Het blijft gewoon bijzonder.

Wat ook wel heel leuk is, is dat we een buitendouche hebben. Best bijzonder om ’s avonds tussen het geluid van de krekels en de rest van alle beessies je haren te wassen. Wel achter een muurtje waar je net overheen kan kijken, dus niemand die je ziet en geen dieren die je onverwacht gezelschap komen houden.

Dag 10: Tokkelen over de watervallen (30 december)

Vandaag moesten we vroeg op want ons huisje werd schoongemaakt. Om 7 uur zou ze beginnen, maar de Afrikaanse tijd loopt iets anders dan in Nederland dus om half 8 werd er op de deur geklopt. Dan wordt er eerst nog op het gemak ontbeten en dan pas wordt er gewerkt. Een iets ander tempo dan wat wij gewend zijn, maar ze zijn veel slimmer dan wij, geen haast en alles komt goed, daar kunnen wij nog wat van leren. Wij vertrokken om half 9 richting de Magoebaskloof, het was een lange rit van bijna 2 uur. Maar de route was prachtig en gevarieerd. Bij aankomst mochten we eerst kiezen wat we voor de lunch wilden die we achteraf zouden eten. Daarna kregen we uitleg en werden we in ons harnas gehesen. Achter de gidsen aan en de eerste mocht oversteken over de kloof. Ik moet zeggen, het was geweldig! Het uitzicht was zo mooi en het gevoel dat je meters boven de grond hangt en van het ene naar het andere platform glijdt is supergaaf. Er waren 11 oversteken, variërend van lang naar kort en de ene wat steiler dan de andere. We werden begeleid door 2 gidsen die ervoor zorgden dat we goed gezekerd zaten. We hadden ook weer mazzel met het weer, een lekker zonnetje en niet te koud. Toen we weer terug waren kregen we een heerlijke lunch en begon het heel hard te regenen, we hadden dus weer veel geluk. We zaten in een groepje met een Belgisch gezin dat toevallig op hetzelfde park verblijven. We hebben leuke verhalen uitgewisseld en zij vertelden dat er redelijk dichtbij nog mooie watervallen te zien waren.Daar zijn we toen nog even langs gereden, de Debengeni watervallen. Heel anders dan we ons hadden voorgesteld, het was eigenlijk een heel groot park met veel rotsen en bomen waar gezellig werd gebarbecued en gepicknickt. En er was absoluut veel water en watervalletjes, heel leuk om daar te zijn. Na een poosje vonden we het wel weer welletjes en zijn we weer naar huis gereden. Op de terugweg nog wat boodschappen gedaan en omdat we geen zin hadden om uit eten te gaan hebben we de BBQ weer aangestoken. Tenslotte is dat iets wat we thuis op ons balkon niet meer zelf kunnen doen, dus hier extra leuk. Nu zitten we gezellig bij het haardvuur buiten, niet vanwege de kou maar vanwege de muggen. Op de achtergrond horen we wat hyena’s roepen en vlak voor het eten kregen we bezoek van onze eigen Pumba. Die scharrelt hier regelmatig rond en nam op 10 meter afstand van ons terras een lekker modderbad. Toch wel heel bijzonder hoor zo dichtbij…

Dag 11: Oudejaarsdag in Zuid-Afrika (31 december)

Weer een Mark-edition vandaag. Vind ik leuk, vond moeders chill, hoefde ze zelf niets te schrijven. Vanmorgen hadden we een keer niets gepland. Geen schoonmaakster, geen uitje, helemaal niks. Dus om 9:00 ging de wekker. Daarna lekker ontbeten, het zwembad in, en genieten van de zon. Daarna even lunchen bij de Maroela Bar, wat echt superlekker was. Volgens mama ‘de beste salade die ik ooit op heb’, en wederom voor zo’n € 40,- met z’n vieren. Daarna gingen we naar Moholoholo Animal Rehabilitation Centre waar ze gewonde dieren, verlaten jonge dieren, dieren die zijn opgegroeid bij mensen, en dieren die overlast veroorzaken, opnemen voor rehabilitatie. Denk aan vogels zoals gieren en arenden, cheeta’s, luipaarden, wilde honden, en hyena’s. Sommige dieren kunnen ook daadwerkelijk terug in het wild gezet worden, maar sommigen ook niet. Die dieren die dus niet kunnen worden uitgezet worden dan permanente inwoners van het park, waar ze dus wel kunnen blijven leven. Het gaf ons echt een heel dubbel gevoel. Weer werden we ermee geconfronteerd dat wij als mensen echt hard bezig zijn deze dieren uit te roeien, en ook zo snel dat het eigenlijk gewoon een hopeloze zaak is. Wat we ook beslissen te gaan doen, hoe hard we het proberen, of we nou onze klimaatdoelen aanpassen of niet, het is echt dweilen met de kraan open. Toch is het dan mooi om te zien dat er mensen zijn die hun leven toewijden aan het behouden van deze prachtige beestjes. Nadat de tour over was gingen we weer terug naar ons huisje, maar eerst een safaritocht over ons eigen park. Uiteraard met één doel: giraffen! Het begin was saai. We zagen eigenlijk niets, even later een nyala, daarna wat zebra’s, en toen… INEENS EEN GIRAF! Ja, toch gelukt! Hij stond een meter of 10-15 van de weg vandaan. Gelijk uitgestapt en iets dichterbij gelopen. Hij was niet bang, al werden we goed in de gaten gehouden. Goede foto’s gemaakt, maar vooral genoten. Mams helemaal blij, dus wij ook. Nu zitten we lekker thuis naar de Top2000 te luisteren. Saaie oud en nieuw vind ik zelf, maar toch ook wel speciaal. Het liefst zou ik uit gaan maar dat gaat hier niet zo makkelijk. Ach, het is wel gezellig zo. Kaarsjes aan, muziekje erbij, wakker blijven tot 0:00 en dan naar bed want morgen moeten we weer om 6:00 in een safaripark zijn voor een wandelsafari. Superleuk. Daar lopen dus ook “vriendelijke” wilde dieren rond, ikzelf hoop op een cheeta, als ik die kan en mag aaien ben ik zeer tevreden. Fingers crossed, maar ik heb er zin in. Oja, met Niels en Chris gaat het ook goed.

Dag 12: Cheeta’s aaien op nieuwjaarsdag (1 januari)

Allereerst voor iedereen de beste wensen voor 2020. Oudejaarsavond was gezellig met z’n vieren maar eerlijk gezegd ook wel saai. Normaal gesproken vieren we dit altijd met vrienden dus dat hebben we wel gemist. Voor de jongens was het natuurlijk ook wel saai met de ouwelui, er was uiteraard geen vuurwerk en ook zij misten hun vrienden. Maar we realiseerden ons dat het heel speciaal is om hier te zijn. Voor ons begon het gelijk bijzonder en erg vroeg, we moesten ons om half 7 melden voor een wandelsafari. Het was maar een half uurtje rijden gelukkig dus we hebben wel een paar uurtjes geslapen. We hadden een safari in het “Tshukudu” reservaat waar de big five leven. Het bijzondere aan dit reservaat is dat er 2 cheeta’s leven die door mensen zijn opgevoed.Daardoor zijn ze goed benaderbaar en krijg je soms de kans om ze te aaien. Bij aankomst was er eerst wat verwarring, ze hadden ons morgen pas verwacht. Er waren nog 2 Nederlandse families die voor een wandeling kwamen en na overleg werd er besloten om toch voor een jeepsafari te gaan. Een prima idee vonden wij want het had die nacht geregend dus alles was nat en met een auto kom je verder dus meer kans op wilde dieren. Als eerste kwamen we 4 leeuwen tegen, een mannetje, een vrouwtje en 2 nog wat jongere leeuwen. Ze bleven mooi zitten voor de foto en het vrouwtje reageerde op het gas geven van de auto door terug te brullen. Altijd indrukwekkend en zeker zo dichtbij zonder tralies ertussen. Daarna gingen we voor de cheeta’s. Het zijn 2 broertjes van elkaar en ze jagen altijd samen.Maar ze waren lastig te vinden omdat ze snel van positie veranderden. Na veel zoeken over hobbelige paadjes en weggetjes zagen we ze lopen. Wij waren niet de enigen uiteraard, maar onze gids liet ons uitstappen en we kregen instructies dat we achter hem moesten blijven en vooral ook bij elkaar omdat we uiteraard gewoon tussen de dieren liepen. Hij had een geweer bij zich, niet voor de dieren zoals hij zelf zei, maar voor de mensen die niet luisterden… Maar goed, de cheeta’s dus. Ze wandelden rondom ons, maar hadden geen rust in hun gat om aangehaald te worden. Er was namelijk een grote groep met impala’s in de buurt, een soort antilopen dus ze waren half en half ook aan het jagen en kijken of ze wat te pakken konden krijgen. Maar uiteindelijk liepen ze “gewoon” naast ons en dat was zo bijzonder! We hebben een eindje door de bush gelopen met ze en uiteindelijk gingen ze liggen. Voor ons een teken dat we ze konden aaien. Nou, de mannen hebben ze kunnen aaien terwijl moeders aan het filmen was en foto’s maakte. Helaas wilden ze weer verder op jacht voordat ik ze kon aaien, maar het was een geweldig mooie ervaring voor ons allemaal. Ze accepteren dus mensen in hun buurt maar het blijven natuurlijk echte jagers. Eerlijk gezegd heb ik me totaal niet onveilig gevoeld en dat komt natuurlijk door de ranger die erbij was. We moesten weer een eind teruglopen naar de auto en kregen nog uitleg over diverse struiken en bomen. Sommige zijn handig om te herkennen als je in het wild moet overleven. Niet dat wij dat nodig hebben, maar je weet maar nooit… Daarna zijn we nog verder door het park gereden.

We hebben vooral veel soorten antilopen gezien en wat gnoes met jonkies. Het lijkt bijna niet meer bijzonder doordat we er daar heel veel van zien, maar dat is het natuurlijk wel. Rond half 9 waren we weer bij de auto en zijn we teruggereden naar ons huisje. De rest van de dag hebben we lekker aan het zwembad gezeten, een middagdutje gedaan om wat slaap in te halen, wasje gedraaid, gelezen en gewoon vakantie gevierd. Morgen gaan we er weer op uit, vandaag is er veel gesloten in verband met nieuwjaarsdag. Zometeen steken we de barbecue weer lekker aan. Het weer was vandaag zeer aangenaam, half zon, half bewolkt en 29 graden dus prima uit te houden.

Dag 13: Kinyonga Reptile Park (2 januari)

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en aan het zwembad gezeten tot 14.00 uur. Daarna zijn we op pad gegaan naar het “Kinyonga Reptile Center“. Een heel klein park waar ze uiteraard reptielen houden. De oprichter daarvan is Donald Strydom, we zouden hem moeten kennen van documentaires op National Geographic en Discovery. Bij binnenkomst zat er een edelpapegaai in de receptie die heel tam was. Hij hield erg van aaien en geknuffeld worden, dus dat hebben we dan ook uitgebreid gedaan. Wat we wel sneu vonden is dat hij echt een hekel had aan de dame bij de receptie. Als zij langsliep pikte hij naar haar en ging haar gewoon achterna. Ook wel een beetje hilarisch natuurlijk want ze was echt een beetje bang van hem… Je kon daar ook met een (ongevaarlijke) slang op de foto, maar helaas waren die medewerkers allemaal op jacht naar een slang ergens in de buurt. Er was namelijk een boa constrictor gesignaleerd in een mango boomgaard en dat vinden ze daar niet leuk. Het bleek nog best een behoorlijk beest te zijn van 3 meter lang. Ze nemen hem dan mee naar het park, wegen hem en noteren wat gegevens om hem vervolgens ergens anders weer vrij te laten. Toen wij weg wilden rijden kwamen ze net terug met hun vangst en konden we alsnog met een slang op de foto. Niet de hele grote waar we op hoopten, maar een kleintje die volgens die man “very friendly” was. Dus toch nog gelukt. We hadden niet zo heel veel tijd nodig om het park te bekijken, dus we waren rond 17.00 uur weer terug bij het huisje. Daar hebben we nog een rondje safari gedaan op het park, maar de dieren hadden vandaag geen zin om zich te laten zien. ’s Avonds zijn we weer bij “the Hat and Creek” wezen eten omdat het daar de vorige keer zo lekker was. Ook nu was het weer heerlijk eten, dus een goede keus. Op de terugweg kwamen we vlakbij ons huisje nog een giraffe tegen, maar die vond de koplampen niet zo leuk dus verdween snel tussen de bomen.

Dag 14: De laatste dag alweer! (3 januari)

Vandaag ging de wekker weer om 5 uur voor onze allerlaatste safari. Dit keer bij een park heel dichtbij, dus met 15 minuten waren we er. We hadden weer geboekt met een gids en zaten dit keer in een safaritruck zonder afdak, dus nog meer open dan de eerste keer. Buiten ons waren er nog 2 gezellige Zuid Afrikaanse dames mee die van alles te vertellen en te vragen hadden aan ons. Onze gids was heel enthousiast en gedreven om zo veel mogelijk te zaten zien. Aanvankelijk zagen we alleen maar impala’s, maar later ook nog koedoes, nyala’s, zebra’s gnoes, overstekende schildpadden en een honingdas. Ook was er een roedel wilde honden, maar die tellen we nog niet echt mee, want die zaten omheind. Deze dieren zijn gered en worden voorbereid op het loslaten in het park. We kwamen ook nog 3 mannetjes leeuwen tegen en nog een vrouwtje in de buurt. Echt heel dichtbij, wij vonden het prachtig maar die dames vonden het maar eng. Ook de giraffen waren vandaag goed vertegenwoordigd waar vooral ik heel blij van werd, want dat blijven toch echt mijn favorieten. Kleintjes, grote en ook nog een hoogzwangere giraffe, echt prachtig! Onze gids gaf ons nog een uurtje extra rijden cadeau, zodat we pas om 10 uur klaar waren met de tour. De rest van de dag hebben we weer lekker gerelaxt en genoten van het weer. Best wel weer warm vandaag met 37 graden, dat wordt afkicken volgende week in Nederland. Vanavond gaan we nog een keertje uit eten en voor die tijd de koffers inpakken. Officieel moeten we om 10 uur uit het huisje, maar het is geen probleem als het later wordt want na ons komt er niet direct weer iemand. We gaan dan op ons gemak richting Johannesburg via de mooie panoramaroute. We vliegen pas om 2 uur ’s nachts dus willen niet al te vroeg op het vliegveld aankomen, maar ook niet te laat omdat het daar toch niet echt heel veilig is in het donker. Dit was dan gelijk ook het laatste deel van het reisverslag. Bedankt allemaal voor het lezen en de reacties en tot snel ziens!

Dag 15: Nog eentje dan… (4 januari)

Speciaal voor mijn lieve tante dan toch echt het allerlaatste verslag van de reis. Vanmorgen lekker uitgeslapen omdat we niet heel vroeg weg hoefden. Gelukkig hadden we ‘s nachts alle apparaten opgeladen voor onderweg, want de stroom viel uit en ging pas weer aan vlak voor vertrek. We hadden prima weer om te reizen, bij vertrek de zon maar gaandeweg werd het bewolkt. Aan het einde van de middag zelfs regen. Dat was wel lastig rijden want door de regen zie je alle gaten in de weg bijna niet. En die zijn er hier heel veel! Ook hele diepe waardoor je zo de auto kapot kan rijden. Maar gelukkig ging alles goed. Wat ons weer opviel, net als op de heenweg is dat hier onwijs veel auto’s met pech langs de kant van de weg staan. Echt zo veel meer dan in Nederland, ik was dan ook blij dat wij zonder gedoe weer op het vliegveld aankwamen. Ook staan er hier enorm veel mensen langs de kant van de weg te liften. Kennelijk is het hier doodgewoon als je boodschappen hebt gedaan dat je met al je tasjes langs de kant van de (snel)weg gaat staan en je duim omhoogsteekt. Ook rondom het einde van een werkdag staan mensen in groten getale langs de kant van de weg in de hoop op een lift. Mensen die lopend of fietsend de snelweg oversteken heb je hier ook, het gaat allemaal wat anders dan bij ons. Onderweg zijn we nog een paar keer uitgestapt en in Graskop bij Harrie’s pancakes hebben we geluncht. Ook nog uitgestapt bij “Pilgrim’s Rest” dit is een oud-mijnwerkers stadje wat nu vooral toeristisch is. Het was er rustig, dus wij waren gelijk de pineut. We “moesten” de auto parkeren en verder lopen, in de hoop dat we natuurlijk van alles gingen kopen. Daar waren we eigenlijk wel een beetje klaar mee, we hebben inmiddels zo veel gezien en ze verkopen overal hetzelfde. Bovendien zijn ze heel opdringerig, je kan niet even op je gemak rondneuzen want ze geven je allemaal een very special price for you madame! Maar goed, er werd op onze auto gepast dus wij zijn het stadje ingelopen. Het was wel leuk om te zien, we gingen ongeveer 100 jaar terug in de tijd qua huizen en gebouwtjes. Onderweg ook nog een boel apen gezien die alle prullenbakken aan het overhoop halen waren en daar moesten we wel om lachen. Voor die mensen daar natuurlijk minder leuk, wat een troep maken die beesten. Toen we terugkwamen bij de auto stond onze oppasser de auto te wassen, wat een bijdehandje, die wilde natuurlijk wat bijverdienen… Daarna zijn we in één keer doorgereden naar het vliegveld waar we natuurlijk veel te vroeg aankwamen, rond 20 uur. Maar liever veilig dan in het donker dwalen rondom Johannesburg, gewoon niet de beste plek om gedoe te krijgen. Nadat we de auto hadden ingeleverd hebben we uitgebreid en echt lekker gegeten daar. Na het afgeven van de koffers nog een paar winkeltjes bekeken maar inmiddels is het hier 23 uur dus bijna alles is dicht. Onze vlucht vertrekt pas om 2 uur dus we moeten nog een poosje wachten. Dit was dan echt het laatste waarmee ik jullie lastig val! Tot snel ziens allemaal

Ontzettend bedankt Familie Gobel voor het delen van dit reisverslag en de foto’s :-)