Terwijl ik uit de koele airco van onze huurauto stap voel ik de warmte van de droge, Afrikaanse lucht in mijn gezicht. Terwijl ik een hand tegen de deurstijl gedrukt houd, probeer ik met mijn andere hand geruisloos de deur van de bijrijderskant dicht te drukken.
Heel langzaam, schuifelend, met mijn ogen gericht op de grond, beweeg ik naar voren. Mijn hart gaat tekeer en ik voel de adrenaline door mijn aderen stromen. Even bestaat er niets anders op de wereld dan de enorme giraf die op dit moment een meter of twintig van mij verwijderd is.
Ik stop met lopen en laat mijn blik langs zijn enorme poten omhoog glijden, via zijn lange nek naar zijn kop. Alert, met zijn nek recht omhoog, staart hij me aan. Daar staan we dan, elkaar aan te kijken midden in de Afrikaanse bush. Ik kan het niet helpen om me af te vragen wie het spannender zou vinden om zo dichtbij te komen; hij of ik?
Met mijn 1.80 meter mag ik mij beslist niet scharen onder de kleineren onder ons, maar tegenover dit imposante dier besef ik me dat ik me nooit eerder zo klein heb gevoeld. Als ik na een paar minuten nog een stap naar voren zet, besluit de giraf dat het welletjes is geweest. Gracieus draait hij zijn grote kop naar achteren, waarna zijn lichaam als in slow motion lijkt te volgen. Bijzonder hoe langzaam deze dieren lijken te bewegen. Dat dit slechts schijn is, blijkt als ik na luttele seconden met een grote grijns op mijn gezicht alleen achterblijf. Wauw, dat was op zijn zachts gezegd geweldig.
Niets is minder waar. De ontmoeting met de giraf vond plaats in de achtertuin van ons vakantiehuis, Villa Blaaskans van Homes of Africa.
De villa’s op dit enorme park zijn omgeven door een natuurgebied waar het wemelt van de ongevaarlijke wilde dieren. Je kunt hier dus niet alleen met de auto doorheen, maar ook wandelen of bijvoorbeeld paardrijden.
Voor dag één zit onze ” self-drive-safari-in-achtertuin” er in ieder geval op.
Voldaan keren we terug naar de villa waar we zojuist in zijn geïnstalleerd. Na het maken van 10.000 foto’s voor het thuisfront (kijk eens waar we zitten jongens, dit lijkt toch wel nep), nemen we een duik in het zwembad, nog onwetend van hetgeen wat de komende week allemaal zal volgen; zwijnen om ons zwembad, schildpadden in de tuin en wilde katten op ons terras.
We rijden Hoedspruit in en laten de aantrekkelijk ogende restaurants de eerste avond even links liggen; het is tijd om boodschappen in te slaan. Na een paar minuten rijden komen we bij de supermarkt. De winkel, die ik op voorhand heb aangezien voor een klein supermarktje met beperkt assortiment, blijkt niet onder te doen voor een gemiddelde Albert Heijn XL in Nederland. We nemen maïskolven, vlees, groente en marshmallows mee en dan is het tijd om de bbq aan te steken.
We maken plannen voor de volgende dag en besluiten de big 5 te gaan spotten in het Krugerpark. Ik stap op ons terras en staar naar de ondergaande zon, een schouwspel van warme kleuren, zo ver als mijn zicht reikt. In mijn hand ligt een koel glas Afrikaanse wijn en de geur van geroosterd vlees komt me tegemoet. Ik sluit mijn ogen even terwijl de vraag door mijn hoofd schiet of het zicht op de sterrenhemel beter zou zijn vanaf de linker- of rechter buitendouche van de villa. Een glimlach omsluit mijn lippen- als dit soort vragen belangrijk worden, dan pas weet je echt dat je vakantie goed begonnen is.
Tekst en foto’s zijn gemaakt door: Photos by Sthephan